Friday, October 7, 2011

ദീപ്തമാം ഓര്‍മ്മകള്‍

ഇനിയുള്ള പ്രഭാതങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ മാത്രം തനിച്ചാകുകയാണ്…
നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ ഇനി നക്ഷത്രപ്പൂക്കള്‍ വിരിയുകയില്ല ,
അവിടെ ഇനി , നീലസാഗരം ആര്‍ദ്രമായി വന്നുചേരുകയില്ല ,
നിന്റെ ശിരസ്സിനരുകില്‍ തിരിയിട്ട വിളക്കില്‍ എരിഞ്ഞു തീരുന്നു ,
നീയും ഞാനും മാത്രമായ , ആ സുന്ദര സ്വപ്നങ്ങള്‍…
നമ്മള്‍ നടന്ന വഴികളിലെ കാട്ടുചെമ്പകത്തോടും , നീ കളിയാക്കിയിരുന്ന
ചോലക്കുയിലിനോടും ഇനി ഞാന്‍ നിന്നെക്കുറിച്ചെന്തു പറയും.
നിന്റെ മുഖം കണ്ടു നാണിച്ചിരുന്ന , ആ പനിനീര്‍പൂവിനോട്
നീ ഇനി വരില്ല എന്നു ഞാന്‍ പറയണോ , പ്രിയ സഖി…
നിന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കാണിക്കാനായി , താമരകുളത്തില്‍
നീ ഇട്ട വെള്ളാരം കല്ലുകള്‍ , ഇനി നമ്മുടെ മാത്രം രഹസ്യമായിരിക്കട്ടെ..
നീ എന്നും സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അസ്തമയം വന്നു കഴിഞ്ഞു..
വിളക്കിലെ തിരികള്‍ കരിന്തിരികളായി മാറുംമുമ്പ് ,
നിന്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രകാശം , അഗ്നി വിഴുങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് ,
നിന്റെയും എന്റെയും സ്വപ്നങ്ങളെ ഒരിക്കള്‍ കൂടി
താലോലിച്ചുകൊണ്ട് ഇത്തിരി ഞാന്‍ തലചായ്ക്കട്ടെ..
നാളത്തെ പ്രഭാതത്തില്‍ നീ ഉണ്ടാവില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും ,
ആ സത്യത്തോട് പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ ഞാന്‍ എന്റെ മനസ്സിനെ ഒരുക്കട്ടെ..
വിട , എന്റെ പ്രിയ സഖി….

1 comment:

Typist | എഴുത്തുകാരി said...

ചില മാസങ്ങൾക്കു മുൻപ്` എനിക്കു പറയേണ്ടിവന്നതു്...