ഒറ്റയ്ക്ക്.....

വീണ്ടും നടത്തം തുടരുകയാണ്, പുറകില്‍ വിളിയൊച്ചകളില്ല
തിരിഞ്ഞുനോക്കിയാല്‍ വലിച്ചിഴച്ച കാല്‍പാടുകള്‍മാത്രം
വസന്തങ്ങളും , വര്‍ഷവും പിന്നിലായിക്കഴിഞ്ഞു
ഇനിയത്തെ ദൂരം ഞാനൊറ്റക്ക് നടന്നേതീരു...
എന്റെ വലം കൈപിടിച്ചിരുന്നവരെവിടെ ?
അവരുടെ നിശ്വാസം എന്റെ ആശ്വാസം ആയിരുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍
എന്നേക്കുമായി പൊയ്പൊയിരുന്നു...
എങ്കിലും ഒരു താങ്ങിനായി ഞാന്‍ നോക്കിപോകുന്നു..
ദൂരെ കാണുന്നതെല്ലാം ഉണങ്ങിയ മരങ്ങള്‍ മാത്രം , ഇല്ല
ഒരു പച്ചപ്പു പോലും , കാണാനേയില്ല ഒരു തണലുപോലും.
എവിടെ തലചായ്കും , എവിടെ നിന്നു വരുന്ന മാരുതനാണ്
എന്റെ വിയര്‍പ്പ് ഒപ്പികളയുന്നത്...
കാലിനു താഴെ വരണ്ട ഭൂമി , എന്റെ പാദങ്ങള്‍ ചുട്ടുപൊള്ളുന്നു..
ഞാന്‍ വിശ്രമിച്ച പനിനീര്‍പൊയ്കകളെവിടെ ?
ദൂരെ കാണുന്നതെന്താണോ .... മുന്‍പേ നടന്നെത്തിയവരോ...
അതോ ഒരു ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മാനുള്ള വഴിസത്രമോ ?
കേട്ടവോ എന്റെ രാധയുടെ തേങ്ങല്‍ ,
ഇല്ല , ഇല്ല ഞാനറിയുന്നു .... ഞാനിനി ഒറ്റക്കായി...
ഇനിയെപ്പോഴാണോ എന്റെ അസ്തമയം.